آمارها نشان میدهد که چیزی بیشتر هفتاد درصد پسماندهای خانگی را پسماند تر تشکیل می دهد.پوست میوه های خوشبو و سبزیجات خوشمزه یا میتواند به ته کیسه زباله پرت شده و محکم چلانده شود و دم در گذاشته شود. بعد از چندی درحالی که بوی گندی از آن بلند میشود به دست مامور شهرداری به درون ماشین حمل زباله پرتاب شده و سپس راهی گورستان زباله گردد.

 ما شهروندان هر روز مقدار قابل ‌توجهی پسماند ‌تر مثل پوست میوه، سبزی و ضایعات تره ‌بار و… دور می‌ریزیم که شیرابه ‌شان قاتل خاک است.اما باید دانست همین پسماندها اگر تبدیل به خشکاله شوند باعث سلامت محیط زیست و صرفه‌جویی اقتصادی برای کشور شوند، باز هم دور ریخته میشوند؟!

پسماندتر اگر در معرض جریان هوا قرار نگیرند خیلی زود کپک می‌زنند و بدبو میشوند. برای مدیریت بهینه تر، پسماند های تر نیاز به خشک نمودن سریع آنها داریم. کافی است پوست میوه و باقیمانده غذا و نان و… را در فضای مناسبی قرار دهیم تا کاملاً خشک شوند.

کمی قبل تر اینها جایی در سطل زباله نداشت و به عنوان خوراک لذیذی برای مرغ، خروس، اردک و دام به سرعت مصرف میشد. اما با محو شدن خانه های حیاط دار و ظهور آپارتمان ها و برج ها این مواد نیز به زباله های بد شکل و بدبو تبدیل شد.

امروز حتی پیشرفته‌ترین کشورها هم برای تأمین امنیت غذایی خود به فرآوری زباله تر و تبدیل آورده‌اند. ما حتی در این زمینه کشور ما ظرفیت های بیشتری دارد و راه های دیگری هم وجود دارد و همچنین میتوان از این زلاله ها استفاده کرد و از آنها برای ساخت موادی مفیدتر مثل کود و خشکاله بهره برد. ایران ما به دلیل کم شدن میانگین بارندگی سالانه، زیست بوم و اقلیم گرم و خشک، شرایط زیست محیطی ویژه خود را داراست. همین مسئله، تأمین غذای دام از طریق مرتع‌داری را برای دام‌پروران مشکل نموده است. با نوسانات ارزی بیشتر و گران شدن قیمت نهایی و تمام‌شده نهادههای دامی این مشکلات هنوز بیشتر و بیشتر شده است.